شاردینگ (Sharding) چیست؟

شاردینگ (Sharding) یک تکنیک تقسیم پایگاه داده است که توسط شرکت های بلاک چین با هدف مقیاس پذیری استفاده می شود و آنها را قادر می سازد تراکنش های بیشتری را در ثانیه پردازش کنند. Sharding کل شبکه یک شرکت بلاکچین را به بخش های کوچکتر معروف به“خرد” تقسیم می کند. هر خرد از داده های خاص خود تشکیل شده است و در مقایسه با سایر خرد ها، آن را متمایز و مستقل می کند.

روشهای کلیدی

Sharding تکنیکی در بلاکچین محسوب می شود که به دنبال دستیابی به مقیاس پذیری در یک شبکه بلاکچین است.
فرآیند خرد کردن به دنبال تقسیم یک شبکه بلاکچین به خرد جداگانه است که حاوی داده های خاص خود، جدا از سایر خرد ها است.
نتیجه sharding این است که اطلاعات معامله ای پردازش می شود و فقط در گره های یک shard ذخیره می شود، نه اینکه اطلاعات از طریق همه گره های شبکه باشد.
هرچه تعداد کاربران شبکه های بلاکچین با سرعت کمتری از شبکه انجام شود، منجر به تأخیر قابل توجهی می شود. Sharding راهی برای حل این مشکل با از بین بردن شبکه است.
نگرانی اصلی امنیتی در مورد خرد کردن، مالکیت خرد کردن است که در آن یکی از قطعات به دیگری حمله می کند و در نتیجه اطلاعات از دست می رود.
اعتبار خرد کردن در درجه اول توسط شرکت بلاکچین اتریوم آزمایش شده است.

مفهوم Sharding

ارزهای رمزپایه در زمینه هایی مانند مدیریت زنجیره تأمین و معاملات مالی مختلف، محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. دفتر توزیع شده فناوری بلاکچین آن را برای بسیاری از شرکت ها جذاب می کند.

با این وجود، مشکل بلاکچین این است که هرچه رایانه های بیشتری به شبکه اضافه شوند، روند کار کندتر می شود. این مانعی برای بلاکچین است که به طرز گسترده ای اتخاذ می شود، به خصوص وقتی با سیستم های پرداخت الکترونیکی فعلی مقایسه می شود که به سرعت کار میکنند و در جامعه شیوع بیشتری دارند.

این مسئله مقیاس پذیر بودن بلاکچین جایی است که sharding وارد می شود. Sharding به نظر می رسد حجم کار شبکه را به 1 گره تقسیم میکند، به موجب آن هر گره مسئول داده های درون آن است و نیاز به همه گره های شبکه را به بخشی از یک شبکه کاهش می دهد.

در حال حاضر، هر گره در شبکه بلاکچین تمام بخش ها را ذخیره می کند. این بدان معنی است که هر گره مسئول ذخیره اطلاعات مهم مانند مانده حساب و تاریخچه معاملات است. در حالی که امنیت یک بلاکچین را تضمین می کند، ذخیره همه حالت ها در همه گره ها روند پردازش معاملات را به طرز چشمگیری کند می کند. سرعت پایین برای پردازش معاملات نوعی برای آینده خوب نیست که در آن بلاکچین مسئول میلیون ها معامله شود.

سه ویژگی اصلی وجود دارد که شبکه های بلاکچین به دنبال استفاده از آنها هستند: غیرمتمرکز، مقیاس پذیر و امن. هیچ شرکت بلاکچینی نتوانسته است به یک باره به هر سه دست یابد. Sharding که در درجه اول توسط شرکت بلاکچین اتریوم پیاده سازی و آزمایش شده است، به دنبال حل این مسئله است و هر سه ویژگی را یک باره امکان پذیر می کند.

چگونه Sharding انجام می شود؟

Sharding به تقسیم افقی پایگاه داده اشاره دارد. خرد ها براساس ویژگی ها مفهوم سازی می شوند. به عنوان مثال، یک خرد ممکن است مسئول ذخیره وضعیت و معامله برای نوع خاصی از آدرس باشد یا ممکن است تقسیم خرد ها بر اساس نوع دارایی دیجیتال ذخیره شده در آنها باشد.

معاملات مربوط به آن دارایی دیجیتال ممکن است از طریق ترکیبی از خرد ها امکان پذیر شود. به عنوان نمونه، معامله املاک و مستغلات اجاره ای را در نظر بگیرید که در آن چندین خرد نقش داشته باشد. این خردها مربوط به نهادهای مختلفی هستند که در معامله شرکت دارند، از نام مشتری گرفته تا کلیدهای دیجیتالی که در یک قفل هوشمند پیکربندی شده اند و با پرداخت اجاره بها در اختیار مستاجر قرار می گیرد.